Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

per tmesin

  • 1 perinconsequens

    pĕr-inconsĕquens, entis, adj., very inconsequent, very absurd (post-class.):

    per tmesin,

    Gell. 14, 1, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > perinconsequens

  • 2 Argiletanus

    Argīlētum, i, n. [Argiletum sunt qui scripserunt ab Argolā, seu quod is huc venerit ibique sit sepultus;

    alii ab argillā, quod ibi id genus terrae,

    Varr. L. L. 5, § 157 Müll.:

    sane Argiletum quasi Argilletum multi volunt a pingui terrā,

    Serv. ad Verg. A. 8, 345; cf. Spald. ad Quint. 1, 6, 31], a part of Rome, in the Vicus Tuscus, between the Circus Maximus and Mons Aventinus, where handicraftsmen and booksellers traded, Cic. Att. 12, 32; Verg. A. 8, 345.—Also, acc. to the first explanation of the word, separated (per tmesin):

    Argique letum,

    Mart. 2, 17, 3; 1, 118, 9.—Hence, Argīlētānus, a, um, adj., of or belonging to the place Argiletum:

    aedificium,

    standing upon the Argiletum, Cic. Att. 1, 14 fin.:

    tabernae,

    Mart. 1, 4 (cf. Hor. Ep. 1. 20, 1).

    Lewis & Short latin dictionary > Argiletanus

  • 3 Argiletum

    Argīlētum, i, n. [Argiletum sunt qui scripserunt ab Argolā, seu quod is huc venerit ibique sit sepultus;

    alii ab argillā, quod ibi id genus terrae,

    Varr. L. L. 5, § 157 Müll.:

    sane Argiletum quasi Argilletum multi volunt a pingui terrā,

    Serv. ad Verg. A. 8, 345; cf. Spald. ad Quint. 1, 6, 31], a part of Rome, in the Vicus Tuscus, between the Circus Maximus and Mons Aventinus, where handicraftsmen and booksellers traded, Cic. Att. 12, 32; Verg. A. 8, 345.—Also, acc. to the first explanation of the word, separated (per tmesin):

    Argique letum,

    Mart. 2, 17, 3; 1, 118, 9.—Hence, Argīlētānus, a, um, adj., of or belonging to the place Argiletum:

    aedificium,

    standing upon the Argiletum, Cic. Att. 1, 14 fin.:

    tabernae,

    Mart. 1, 4 (cf. Hor. Ep. 1. 20, 1).

    Lewis & Short latin dictionary > Argiletum

  • 4 cerebrum

    cĕrē̆brum (per tmesin: saxo cerecomminuit-brum, Enn. ap. Don. p. 1777 P., and ap. Serv. ad Verg. A. 1, 412), i, n. [root kar- of karê, v. celsus init.; and root bharof pherô, fero; cf. Corss. Beitr. p. 354], the brain, Plaut. Cas. 3, 5, 19; Ter. Ad. 4, 2, 32; 5, 2, 7; Verg. A. 5, 413; 9, 419; Lucr. 6, 804; Cic. Tusc. 1, 9, 19; Plin. 11, 37, 49, § 133 sq.; 33, 6, 34, § 102 et saep.—
    B.
    Meton., understanding, Plaut. Aul. 2, 1, 30; Hor. S. 2, 3, 75; Phaedr. 1, 7, 2; Suet. Calig. 50.— Anger, choler, Plaut. Poen. 3, 5, 25; cf. id. Bacch. 2, 3, 17: o te, Bolane, cerebri Felicem! ( = cerebrosus, passionate), Hor. S. 1, 9, 11.—
    * II.
    Transf. to plants, the pith in the upper part, Plin. 13, 4, 8, § 36.

    Lewis & Short latin dictionary > cerebrum

  • 5 circumdati

    circum-do, dĕdi, dătum, dăre, v. a., lit. to put, set, or place around, i. e. both to wrap around (e. g. a mantle). and also to enclose (e. g. a town with a wall; syn.: cingo, vestio, saepio, circumvallo al.), with a twofold construction (cf. Zumpt, Gr. § 418).
    I.
    Aliquid (alicui rei), to place something [p. 337] around something, to put, set around, etc. (class. in prose and poetry).
    (α).
    With dat.:

    aër omnibus est rebus circumdatus appositusque,

    Lucr. 6, 1035:

    moenibus subjectos prope jam ignes circumdatosque restinximus,

    Cic. Cat. 3, 1, 2:

    circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    id. Tusc. 5, 20, 59:

    satellites armatos contioni,

    Liv. 34, 27, 5:

    hinc patre hinc Catulo lateri circumdatis, Romam rediit,

    i. e. one on each side, id. 30, 19, 9; 3, 28, 2:

    milites sibi,

    Tac. A. 13, 25:

    arma umeris,

    Verg. A. 2, 510:

    licia tibi,

    id. E. 8, 74:

    vincula collo,

    Ov. M. 1, 631:

    bracchia collo,

    id. ib. 9, 459; 9, 605; 6, 479;

    and in tmesis: collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 6, 700 (cf. the simplex:

    bracchia cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 3):

    lectis aulaea purpura,

    Curt. 9, 7, 15:

    cum maxime in hostiam itineri nostro circumdatam intuens,

    i. e. divided, and part placed on each side of the way, Liv. 40, 13, 4.—
    (β).
    Without a dat.:

    caedere januam saxis, ligna et sarmenta circumdare ignemque subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; 2, 1, 31, § 80:

    ignes,

    id. Pis. 38, 93:

    custodias,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    armata circumdatur Romana legio,

    Liv. 1, 28, 3:

    exercitu circumdato summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    circumdatae stationes,

    Tac. A. 1, 50:

    murus circumdatus,

    Caes. B. G. 1, 38:

    turris toto opere circumdedit,

    id. ib. 7, 72:

    circumdato vallo,

    Curt. 3, 2, 2:

    lauream (sc. capiti),

    Suet. Vit. 9.— Subst.: circumdăti, ōrum, m., those around, the surrounding soldiers:

    circumdatos Antonius adloquitur,

    Tac. H. 3, 63.—With an abl. loci:

    toto oppido munitiones,

    Hirt. B. G. 8, 34 fin.:

    equites cornibus,

    Liv. 33, 18, 9; and without dat., Tac. A. 14, 53.—With two accs.:

    circumdare terram radices,

    Cato, R. R. 114;

    and per tmesin,

    id. ib. 157.—
    B.
    Trop. (most freq. in Tac.):

    cancelli, quos mihi ipse circumdedi,

    Cic. Quint. 10, 36:

    nescio an majora vincula majoresque necessitates vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit,

    Liv. 21, 43, 3:

    egregiam famam paci circumdedit,

    i. e. conferred, imparted, Tac. Agr. 20; cf.:

    principatus inanem ei famam,

    id. H. 4, 11; id. Or. 37:

    principi ministeria,

    id. H. 2, 59; id. A. 14, 15.—In a Greek construction:

    infula virgineos circumdata comptus,

    encompassing, Lucr. 1, 88; Tac. H. 4, 45; id. A. 16, 25.—
    II.
    Aliquem or aliquid (aliquā re), to surround some person or thing ( with something), to encompass, enclose, encircle with.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    animum (deus) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,

    Cic. Univ. 6 fin.; cf.:

    aether corpore concreto circumdatus undique,

    Lucr. 5, 469:

    portum moenibus,

    Nep. Them. 6, 1:

    regio insulis circumdata,

    Cic. Fl. 12, 27:

    villam statione,

    Tac. A. 14, 8:

    suam domum spatio,

    id. G. 16:

    collis operibus,

    id. A. 6, 41:

    vallo castra,

    id. H. 4, 57:

    Othonem vexillis,

    id. ib. 1, 36:

    canibus saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    circumdato me bracchiis: meum collum circumplecte,

    Plaut. As. 3, 3, 106:

    collum filo,

    Cat. 64, 377:

    (aurum) circumdatum argento,

    Cic. Div. 2, 65, 134: furvis circumdatus alis Somnus, * Tib. 2, 1, 89:

    ad talos stola demissa et circumdata palla,

    Hor. S. 1, 2, 99:

    circumdedit se zonā,

    Suet. Vit. 16:

    circumdata corpus amictu,

    Ov. M. 4, 313; cf. id. ib. 3, 666:

    tempora vittis,

    id. ib. 13, 643:

    Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo,

    Verg. A. 4, 137.—
    2.
    Esp. of a hostile surrounding, to surround, encompass, invest, besiege, etc.:

    oppidum vallo et fossā,

    Cic. Fam. 15, 4, 10:

    oppidum quinis castris,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum legati... multitudine domum ejus circumdedissent,

    Nep. Hann. 12, 4:

    vallo atque fossā moenia circumdat,

    Sall. J. 23, 1:

    oppidum coronā,

    Liv. 4, 47, 5:

    quos (hostes) primo Camillus vallo circumdare est adortus,

    id. 6, 8, 9:

    fossā valloque urbem,

    id. 25, 22, 8:

    fossā duplicique vallo circumdatā urbe,

    id. 28, 3, 5:

    hostes exercitu toto,

    Curt. 3, 8, 4. —
    B.
    Trop.:

    omni autem totam figuram mundi levitate circumdedit,

    Cic. Univ. 6 init.:

    exiguis quibusdam finibus oratoris munus circumdedisti,

    have confined, circumscribed, id. de Or. 1, 62, 264; cf.:

    minus octoginta annis circumdatum aevum,

    Vell. 1, 17, 2:

    pueritiam robore,

    Tac. A. 12, 25:

    fraude,

    Sil. 7, 134; cf. id. 12, 477:

    monstrorum novitate,

    Quint. Decl. 18, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumdati

  • 6 circumdo

    circum-do, dĕdi, dătum, dăre, v. a., lit. to put, set, or place around, i. e. both to wrap around (e. g. a mantle). and also to enclose (e. g. a town with a wall; syn.: cingo, vestio, saepio, circumvallo al.), with a twofold construction (cf. Zumpt, Gr. § 418).
    I.
    Aliquid (alicui rei), to place something [p. 337] around something, to put, set around, etc. (class. in prose and poetry).
    (α).
    With dat.:

    aër omnibus est rebus circumdatus appositusque,

    Lucr. 6, 1035:

    moenibus subjectos prope jam ignes circumdatosque restinximus,

    Cic. Cat. 3, 1, 2:

    circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    id. Tusc. 5, 20, 59:

    satellites armatos contioni,

    Liv. 34, 27, 5:

    hinc patre hinc Catulo lateri circumdatis, Romam rediit,

    i. e. one on each side, id. 30, 19, 9; 3, 28, 2:

    milites sibi,

    Tac. A. 13, 25:

    arma umeris,

    Verg. A. 2, 510:

    licia tibi,

    id. E. 8, 74:

    vincula collo,

    Ov. M. 1, 631:

    bracchia collo,

    id. ib. 9, 459; 9, 605; 6, 479;

    and in tmesis: collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 6, 700 (cf. the simplex:

    bracchia cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 3):

    lectis aulaea purpura,

    Curt. 9, 7, 15:

    cum maxime in hostiam itineri nostro circumdatam intuens,

    i. e. divided, and part placed on each side of the way, Liv. 40, 13, 4.—
    (β).
    Without a dat.:

    caedere januam saxis, ligna et sarmenta circumdare ignemque subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; 2, 1, 31, § 80:

    ignes,

    id. Pis. 38, 93:

    custodias,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    armata circumdatur Romana legio,

    Liv. 1, 28, 3:

    exercitu circumdato summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    circumdatae stationes,

    Tac. A. 1, 50:

    murus circumdatus,

    Caes. B. G. 1, 38:

    turris toto opere circumdedit,

    id. ib. 7, 72:

    circumdato vallo,

    Curt. 3, 2, 2:

    lauream (sc. capiti),

    Suet. Vit. 9.— Subst.: circumdăti, ōrum, m., those around, the surrounding soldiers:

    circumdatos Antonius adloquitur,

    Tac. H. 3, 63.—With an abl. loci:

    toto oppido munitiones,

    Hirt. B. G. 8, 34 fin.:

    equites cornibus,

    Liv. 33, 18, 9; and without dat., Tac. A. 14, 53.—With two accs.:

    circumdare terram radices,

    Cato, R. R. 114;

    and per tmesin,

    id. ib. 157.—
    B.
    Trop. (most freq. in Tac.):

    cancelli, quos mihi ipse circumdedi,

    Cic. Quint. 10, 36:

    nescio an majora vincula majoresque necessitates vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit,

    Liv. 21, 43, 3:

    egregiam famam paci circumdedit,

    i. e. conferred, imparted, Tac. Agr. 20; cf.:

    principatus inanem ei famam,

    id. H. 4, 11; id. Or. 37:

    principi ministeria,

    id. H. 2, 59; id. A. 14, 15.—In a Greek construction:

    infula virgineos circumdata comptus,

    encompassing, Lucr. 1, 88; Tac. H. 4, 45; id. A. 16, 25.—
    II.
    Aliquem or aliquid (aliquā re), to surround some person or thing ( with something), to encompass, enclose, encircle with.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    animum (deus) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,

    Cic. Univ. 6 fin.; cf.:

    aether corpore concreto circumdatus undique,

    Lucr. 5, 469:

    portum moenibus,

    Nep. Them. 6, 1:

    regio insulis circumdata,

    Cic. Fl. 12, 27:

    villam statione,

    Tac. A. 14, 8:

    suam domum spatio,

    id. G. 16:

    collis operibus,

    id. A. 6, 41:

    vallo castra,

    id. H. 4, 57:

    Othonem vexillis,

    id. ib. 1, 36:

    canibus saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    circumdato me bracchiis: meum collum circumplecte,

    Plaut. As. 3, 3, 106:

    collum filo,

    Cat. 64, 377:

    (aurum) circumdatum argento,

    Cic. Div. 2, 65, 134: furvis circumdatus alis Somnus, * Tib. 2, 1, 89:

    ad talos stola demissa et circumdata palla,

    Hor. S. 1, 2, 99:

    circumdedit se zonā,

    Suet. Vit. 16:

    circumdata corpus amictu,

    Ov. M. 4, 313; cf. id. ib. 3, 666:

    tempora vittis,

    id. ib. 13, 643:

    Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo,

    Verg. A. 4, 137.—
    2.
    Esp. of a hostile surrounding, to surround, encompass, invest, besiege, etc.:

    oppidum vallo et fossā,

    Cic. Fam. 15, 4, 10:

    oppidum quinis castris,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum legati... multitudine domum ejus circumdedissent,

    Nep. Hann. 12, 4:

    vallo atque fossā moenia circumdat,

    Sall. J. 23, 1:

    oppidum coronā,

    Liv. 4, 47, 5:

    quos (hostes) primo Camillus vallo circumdare est adortus,

    id. 6, 8, 9:

    fossā valloque urbem,

    id. 25, 22, 8:

    fossā duplicique vallo circumdatā urbe,

    id. 28, 3, 5:

    hostes exercitu toto,

    Curt. 3, 8, 4. —
    B.
    Trop.:

    omni autem totam figuram mundi levitate circumdedit,

    Cic. Univ. 6 init.:

    exiguis quibusdam finibus oratoris munus circumdedisti,

    have confined, circumscribed, id. de Or. 1, 62, 264; cf.:

    minus octoginta annis circumdatum aevum,

    Vell. 1, 17, 2:

    pueritiam robore,

    Tac. A. 12, 25:

    fraude,

    Sil. 7, 134; cf. id. 12, 477:

    monstrorum novitate,

    Quint. Decl. 18, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumdo

  • 7 computresco

    com-pū̆tresco ( conp-), trŭi, 3, v. inch. n., to become wholly putrid, to putrefy, rot (very rare; not in Cic.): Cass. Hem. ap. Plin. 13, 13, 27, § 86; Col. 5, 10, 7; Plin. 32, 7, 23, § 67 (Sillig, conputuere).—Per tmesin:

    artus pereunt conque putrescunt,

    Lucr. 3, 343.

    Lewis & Short latin dictionary > computresco

  • 8 conputresco

    com-pū̆tresco ( conp-), trŭi, 3, v. inch. n., to become wholly putrid, to putrefy, rot (very rare; not in Cic.): Cass. Hem. ap. Plin. 13, 13, 27, § 86; Col. 5, 10, 7; Plin. 32, 7, 23, § 67 (Sillig, conputuere).—Per tmesin:

    artus pereunt conque putrescunt,

    Lucr. 3, 343.

    Lewis & Short latin dictionary > conputresco

  • 9 dehortor

    dĕ-hortor, ātus, 1 ( per tmesin de me hortatur, Enn., v. the foll.), v. dep. a., to advise to the contrary; to dissuade (rare but class.):

    res ipsa me aut invitabit aut dehortabitur, * Cic Pis. 39, 94: multa me dehortantur a vobis,

    dissuade me from espousing your cause, Sall. J. 31: Hannibal audaci tum pectore de me hortatur, Ne bellum faciam, Enn. ap. Gell. 7, 2, 9, and ap. Non. 195, 21; so,

    me ne darem,

    Ter. Ph. 5, 7, 17.—With inf.: multa me dehortata sunt huc prodire, Cato ap. Gell. 13, 24, 15:

    plura de Jugurtha scribere dehortatur me fortuna mea,

    Sall. J. 24, 4; Tac. A. 3, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > dehortor

  • 10 duodevicesimus

    dŭŏ-dē-vīcēsĭmus (or - viges-), a, um, ordin. num., the eighteenth, Cato and Varr. ap. Non. 100, 11 sq.:

    pars tauri,

    Plin. 2, 73, 75, § 184; Plin. Ep. 6, 20, 5;

    and, per tmesin: duo enim devicesima Olympiade,

    Plin. 35, 8, 34, § 55.

    Lewis & Short latin dictionary > duodevicesimus

  • 11 duodevigesimus

    dŭŏ-dē-vīcēsĭmus (or - viges-), a, um, ordin. num., the eighteenth, Cato and Varr. ap. Non. 100, 11 sq.:

    pars tauri,

    Plin. 2, 73, 75, § 184; Plin. Ep. 6, 20, 5;

    and, per tmesin: duo enim devicesima Olympiade,

    Plin. 35, 8, 34, § 55.

    Lewis & Short latin dictionary > duodevigesimus

  • 12 hacetenus

    hac-tĕnus (a strengthened archaic form, hacĕtĕnus, acc. to Mar. Victor. p. 2457 P.—Separated per tmesin, Verg. A. 5, 603; 6, 62; Ov. M. 5, 642), adv. [hic- tenus; lit., as far as to this side; hence], to indicate a limit, so far, thus far (cf. hucusque).
    I.
    In space.
    A.
    Lit. (very rare), to this place, thus far:

    hactenus summus inaurato crater erat asper acantho,

    Ov. M. 13, 700:

    hactenus dominum est illa secuta suum,

    id. Tr. 1, 10, 22; id. Am. 2, 11, 16; cf.:

    hactenus in occidentem Germaniam novimus,

    Tac. G. 35 init.:

    hac Trojana tenus fuerit fortuna secuta,

    Verg. A. 6, 62.—Far more freq. and class. (esp. freq. in Cic.),
    B.
    Transf., to indicate the limit of a discourse or of an extract, thus far, to this point, no further than this:

    hactenus mihi videor de amicitia quid sentirem potuisse dicere,

    Cic. Lael. 7, 24:

    hactenus admirabor corum tarditatem, qui, etc.,

    id. N. D. 1, 10, 24:

    hactenus fuit, quod caute a me scribi posset,

    id. Att. 11, 4, 2:

    externae arbores hactenus fere sunt,

    Plin. 14, 1, 1, § 1; cf. id. 14, 3, 4, § 36:

    sed me hactenus cedentem nemo insequatur ultra,

    Quint. 12, 10, 47:

    verum hactenus evagari satis fuerit,

    id. 2, 4, 32;

    so after a quotation: hactenus Trogus,

    Plin. 11, 52, 114, § 276:

    hactenus Varro,

    id. 14, 14, 17, § 96.—
    b.
    In this sense usually ellipt., esp. as a formula of transition:

    sed, si placet, in hunc diem hactenus: reliqua differamus in crastinum,

    thus far for to-day, Cic. Rep. 2, 44, 4 fin.: ergo [p. 837] haec quoque hactenus:

    redeo ad urbana,

    id. Att. 5, 13, 2: sed haec hactenus: nunc, etc., so much for this (very freq.), id. Div. 2, 24, 53; id. Lael. 15, 55; id. Att. 13, 21, 4; Quint. 4, 2, 30 et saep.:

    haec hactenus,

    Cic. Att. 16, 6, 2:

    sed de hoc loco plura in aliis: nunc hactenus,

    id. Div. 2, 36, 76:

    hactenus haec,

    Hor. S. 1, 4, 63:

    sed hactenus, praesertim, etc.,

    Cic. Att. 5, 13, 1; so,

    sed hactenus,

    id. ib. 9, 7, 3; 13, 9, 1; 14, 17, 2; Plin. 36, 6, 5, § 46:

    de litteris hactenus,

    Cic. Fam. 2, 1, 1; 3, 7, 3; 16, 24, 1; id. Att. 6, 2, 1 al.:

    hactenus de soloecismo,

    Quint. 1, 5, 54:

    hactenus ergo de studiis... proximus liber, etc.,

    id. 1, 12, 19:

    hactenus de poëtis,

    Lact. 1, 5, 15:

    hactenus de mundo,

    Plin. 2, 38, 38, § 102; 15, 8, 8, § 34:

    hactenus, et pariter vitam cum sanguine fudit,

    Ov. M. 2, 610:

    hactenus et gemuit,

    id. ib. 10, 423:

    hactenus: ut vivo subiit,

    id. F. 5, 661:

    hactenus Aeacides,

    id. M. 12, 82; 14, 512.—
    II.
    In time, to indicate a limit, up to this time, thus far, so long, till now, hitherto, no longer than this ( poet. and post-Aug.):

    hactenus quietae utrimque stationes fuere: postquam, etc.,

    Liv. 7, 26, 6:

    hactenus pro libertate, mox de finibus pugnatum est,

    Flor. 1, 11, 5; Ov. M. 5, 250:

    hac celebrata tenus sancto certamina patri,

    Verg. A. 5, 603; 11, 823:

    dispecta est et Thule, quam hactenus nix et hiems abdebat,

    Tac. Agr. 10; id. A. 13, 47.—
    III.
    In extent.
    A.
    Absol., opp. to more, to this extent, so much, only so much, only (very rare, and not anteAug.):

    Burrum sciscitanti hactenus respondisse: ego me bene habeo,

    Tac. A. 14, 51;

    so ellipt.,

    Suet. Dom. 16.—Far more freq. and class.,
    B.
    Relat., like eatenus, to this extent that, so much as, so far as, as far as;

    corresp. with quatenus, quoad, quod, si, ut (so most freq.), ne: hactenus non vertit (in rem), quatenus domino debet: quod excedit, vertit,

    Dig. 15, 3, 10, § 7:

    hactenus existimo nostram consolationem recte adhibitam esse, quoad certior ab homine amicissimo fieres iis de rebus, etc.,

    Cic. Fam. 4, 3, 3:

    patrem familiae hactenus ago, quod aliquam partem praediorum percurro,

    Plin. Ep. 9, 15, 3: meritoria officia sunt;

    hactenus utilia, si praeparant ingenium, non detinent,

    Sen. Ep. 88.—With ut:

    haec artem quidem et praecepta duntaxat hactenus requirunt, ut certis dicendi luminibus ornentur,

    Cic. de Or. 2, 27, 119; id. Div. 1, 8, 13; Hor. S. 1, 2, 123; Ov. H. 15, 156.—With ne:

    curandus autem hactenus, ne quid ad senatum, etc.,

    Cic. Att. 5, 4, 2; Quint. 6, 2, 3; Tac. A. 14, 7; cf.:

    (eum) interficere constituit, hactenus consultans, veneno an ferro vel qua alia vi,

    id. ib. 14, 3 init.

    Lewis & Short latin dictionary > hacetenus

  • 13 hactenus

    hac-tĕnus (a strengthened archaic form, hacĕtĕnus, acc. to Mar. Victor. p. 2457 P.—Separated per tmesin, Verg. A. 5, 603; 6, 62; Ov. M. 5, 642), adv. [hic- tenus; lit., as far as to this side; hence], to indicate a limit, so far, thus far (cf. hucusque).
    I.
    In space.
    A.
    Lit. (very rare), to this place, thus far:

    hactenus summus inaurato crater erat asper acantho,

    Ov. M. 13, 700:

    hactenus dominum est illa secuta suum,

    id. Tr. 1, 10, 22; id. Am. 2, 11, 16; cf.:

    hactenus in occidentem Germaniam novimus,

    Tac. G. 35 init.:

    hac Trojana tenus fuerit fortuna secuta,

    Verg. A. 6, 62.—Far more freq. and class. (esp. freq. in Cic.),
    B.
    Transf., to indicate the limit of a discourse or of an extract, thus far, to this point, no further than this:

    hactenus mihi videor de amicitia quid sentirem potuisse dicere,

    Cic. Lael. 7, 24:

    hactenus admirabor corum tarditatem, qui, etc.,

    id. N. D. 1, 10, 24:

    hactenus fuit, quod caute a me scribi posset,

    id. Att. 11, 4, 2:

    externae arbores hactenus fere sunt,

    Plin. 14, 1, 1, § 1; cf. id. 14, 3, 4, § 36:

    sed me hactenus cedentem nemo insequatur ultra,

    Quint. 12, 10, 47:

    verum hactenus evagari satis fuerit,

    id. 2, 4, 32;

    so after a quotation: hactenus Trogus,

    Plin. 11, 52, 114, § 276:

    hactenus Varro,

    id. 14, 14, 17, § 96.—
    b.
    In this sense usually ellipt., esp. as a formula of transition:

    sed, si placet, in hunc diem hactenus: reliqua differamus in crastinum,

    thus far for to-day, Cic. Rep. 2, 44, 4 fin.: ergo [p. 837] haec quoque hactenus:

    redeo ad urbana,

    id. Att. 5, 13, 2: sed haec hactenus: nunc, etc., so much for this (very freq.), id. Div. 2, 24, 53; id. Lael. 15, 55; id. Att. 13, 21, 4; Quint. 4, 2, 30 et saep.:

    haec hactenus,

    Cic. Att. 16, 6, 2:

    sed de hoc loco plura in aliis: nunc hactenus,

    id. Div. 2, 36, 76:

    hactenus haec,

    Hor. S. 1, 4, 63:

    sed hactenus, praesertim, etc.,

    Cic. Att. 5, 13, 1; so,

    sed hactenus,

    id. ib. 9, 7, 3; 13, 9, 1; 14, 17, 2; Plin. 36, 6, 5, § 46:

    de litteris hactenus,

    Cic. Fam. 2, 1, 1; 3, 7, 3; 16, 24, 1; id. Att. 6, 2, 1 al.:

    hactenus de soloecismo,

    Quint. 1, 5, 54:

    hactenus ergo de studiis... proximus liber, etc.,

    id. 1, 12, 19:

    hactenus de poëtis,

    Lact. 1, 5, 15:

    hactenus de mundo,

    Plin. 2, 38, 38, § 102; 15, 8, 8, § 34:

    hactenus, et pariter vitam cum sanguine fudit,

    Ov. M. 2, 610:

    hactenus et gemuit,

    id. ib. 10, 423:

    hactenus: ut vivo subiit,

    id. F. 5, 661:

    hactenus Aeacides,

    id. M. 12, 82; 14, 512.—
    II.
    In time, to indicate a limit, up to this time, thus far, so long, till now, hitherto, no longer than this ( poet. and post-Aug.):

    hactenus quietae utrimque stationes fuere: postquam, etc.,

    Liv. 7, 26, 6:

    hactenus pro libertate, mox de finibus pugnatum est,

    Flor. 1, 11, 5; Ov. M. 5, 250:

    hac celebrata tenus sancto certamina patri,

    Verg. A. 5, 603; 11, 823:

    dispecta est et Thule, quam hactenus nix et hiems abdebat,

    Tac. Agr. 10; id. A. 13, 47.—
    III.
    In extent.
    A.
    Absol., opp. to more, to this extent, so much, only so much, only (very rare, and not anteAug.):

    Burrum sciscitanti hactenus respondisse: ego me bene habeo,

    Tac. A. 14, 51;

    so ellipt.,

    Suet. Dom. 16.—Far more freq. and class.,
    B.
    Relat., like eatenus, to this extent that, so much as, so far as, as far as;

    corresp. with quatenus, quoad, quod, si, ut (so most freq.), ne: hactenus non vertit (in rem), quatenus domino debet: quod excedit, vertit,

    Dig. 15, 3, 10, § 7:

    hactenus existimo nostram consolationem recte adhibitam esse, quoad certior ab homine amicissimo fieres iis de rebus, etc.,

    Cic. Fam. 4, 3, 3:

    patrem familiae hactenus ago, quod aliquam partem praediorum percurro,

    Plin. Ep. 9, 15, 3: meritoria officia sunt;

    hactenus utilia, si praeparant ingenium, non detinent,

    Sen. Ep. 88.—With ut:

    haec artem quidem et praecepta duntaxat hactenus requirunt, ut certis dicendi luminibus ornentur,

    Cic. de Or. 2, 27, 119; id. Div. 1, 8, 13; Hor. S. 1, 2, 123; Ov. H. 15, 156.—With ne:

    curandus autem hactenus, ne quid ad senatum, etc.,

    Cic. Att. 5, 4, 2; Quint. 6, 2, 3; Tac. A. 14, 7; cf.:

    (eum) interficere constituit, hactenus consultans, veneno an ferro vel qua alia vi,

    id. ib. 14, 3 init.

    Lewis & Short latin dictionary > hactenus

  • 14 incruentatus

    1.
    in-crŭentātus, a, um, adj., not made bloody, not bloody:

    inque cruentatus Caeneus (per tmesin for incruentatusque),

    Ov. M. 12, 497.
    2.
    in-crŭentātus, a, um, adj., made bloody, bloody:

    panis,

    Tert. ad Nat. 1, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > incruentatus

  • 15 Sacriporticus

    Sā̆crĭ-portus, ūs, m. [sacer].
    I.
    A place in Latium, near Prœneste, where Sylla conquered the younger Marius (called in Appian, B. C. 1, 78, Hhieros limên), Liv. Epit. 87; Vell. 2, 26, 1; Flor. 3, 21, 23; Aur. Vict. Vir. Ill. 68 and 75;

    per tmesin: quot apud Sacri cecidere cadavera portum,

    Luc. 2, 134.—
    II. III.
    Dub., and resting only on the authority of Sext. Ruf. Region.: Urbis Romanae, a square in Rome in the fourth region, also called Sā̆crĭpor-ticus.

    Lewis & Short latin dictionary > Sacriporticus

  • 16 Sacriportus

    Sā̆crĭ-portus, ūs, m. [sacer].
    I.
    A place in Latium, near Prœneste, where Sylla conquered the younger Marius (called in Appian, B. C. 1, 78, Hhieros limên), Liv. Epit. 87; Vell. 2, 26, 1; Flor. 3, 21, 23; Aur. Vict. Vir. Ill. 68 and 75;

    per tmesin: quot apud Sacri cecidere cadavera portum,

    Luc. 2, 134.—
    II. III.
    Dub., and resting only on the authority of Sext. Ruf. Region.: Urbis Romanae, a square in Rome in the fourth region, also called Sā̆crĭpor-ticus.

    Lewis & Short latin dictionary > Sacriportus

  • 17 sacro sanctus

    sā̆crōsanctus (sometimes separately, sā̆crō sanctus, and per tmesin, sacroque sanctum, Plin. 7, 44, 45, § 143; but in Tert. Cor. Mil. 13, the correct read. is sacer sanctusque, not sacer sanctus), a, um, adj. [sacer-sancio], orig., inaugurated or consecrated with religious ceremonies (v. the foll. passage from Liv. 3, 55); hence,
    I.
    Meton., fixed or decreed as inviolable, sacred, inviolable, sacrosanct: ipsis quoque tribunis (plur.), ut sacrosancti viderentur (cujus rei prope jam memoria aboleverat), relatis quibusdam ex magno intervallo caerimoniis, renovarunt; et cum religione inviolatos eos, tum lege etiam fecerunt, sanciendo: ut qui tribunis plebis aedilibus, judicibus, decemviris nocuisset, ejus caput Jovi sacrum esset, etc. Hac lege juris interpretes negant quemquam sacrosanctum esse, sed cum quid eorum cuiquam nocuerit, id sacrum sanciri: itaque aedilem prehendi ducique a majoribus magistratibus: quod etsi non jure fiat (noceri enim ei, cui hac lege non liceat), tamen argumentum esse, non haberi pro sacro sanctoque aedilem;

    tribunos vetere jure jurando plebis, cum primum eam potestatem creavit, sacrosanctos esse,

    Liv. 3, 55, 6 sq.; cf.:

    sacrosanctum dicitur, quod jurejurando interposito est institutum, si quis id violasset, ut morte poenas penderet. Cujus generis sunt tribuni plebis aedilesque ejusdem ordinis,

    Fest. p. 318 Müll.:

    sacrosanctum esse nihil potest, nisi quod populus plebesve sanxisset: deinde sanctiones sacrandae sunt genere ipso aut obtestatione legis aut poenā, cum caput ejus, qui contra fecerit, consecratur,

    Cic. Balb. 14, 33:

    agi deinde de concordiā coeptum concessumque in condiciones, ut plebi sui magistratus essent sacrosancti,

    Liv. 2, 33;

    so of the tribunes of the people,

    id. 3, 19; 9, 9 (opp. profani); Plin. 7, 44, 45, § 143; cf.: sacrosancta potestas (tribunorum, plur.), Liv. 4, 3; 29, 20 fin.:

    accusator, velut sacrosanctus erat,

    Tac. A. 4, 36 fin.: SI QVID SACROSANCTVM EST, an old formula ap. Cic. Balb. 14, 33:

    in vastatione omnium tuas possessiones sacrosanctas futuras putas?

    id. Cat. 2, 8, 18:

    colonos etiam maritimos, qui sacrosanctam vacationem dicebantur habere, dare milites cogebant,

    Liv. 37, 38 Drak.:

    Oedipodis ossa, honore arae decorata, quasi sacrosancta,

    Val. Max. 5, 3 fin.
    II.
    Transf., in gen., most holy, most sacred, venerable (post-Aug.;

    freq. in the Christian writers): cujus (Rufi) mihi memoria sacrosancta est,

    Plin. Ep. 7, 11, 3; so,

    imago tua,

    App. M. 5, p. 164, 37:

    ista civitas (Roma),

    id. ib. 11, p. 270:

    contemplatio conspectus tui (sc. episcopi),

    Sid. Ep. 9, 10:

    de sacrosanctis ecclesiis,

    Cod. Just. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sacro sanctus

  • 18 sacrosanctus

    sā̆crōsanctus (sometimes separately, sā̆crō sanctus, and per tmesin, sacroque sanctum, Plin. 7, 44, 45, § 143; but in Tert. Cor. Mil. 13, the correct read. is sacer sanctusque, not sacer sanctus), a, um, adj. [sacer-sancio], orig., inaugurated or consecrated with religious ceremonies (v. the foll. passage from Liv. 3, 55); hence,
    I.
    Meton., fixed or decreed as inviolable, sacred, inviolable, sacrosanct: ipsis quoque tribunis (plur.), ut sacrosancti viderentur (cujus rei prope jam memoria aboleverat), relatis quibusdam ex magno intervallo caerimoniis, renovarunt; et cum religione inviolatos eos, tum lege etiam fecerunt, sanciendo: ut qui tribunis plebis aedilibus, judicibus, decemviris nocuisset, ejus caput Jovi sacrum esset, etc. Hac lege juris interpretes negant quemquam sacrosanctum esse, sed cum quid eorum cuiquam nocuerit, id sacrum sanciri: itaque aedilem prehendi ducique a majoribus magistratibus: quod etsi non jure fiat (noceri enim ei, cui hac lege non liceat), tamen argumentum esse, non haberi pro sacro sanctoque aedilem;

    tribunos vetere jure jurando plebis, cum primum eam potestatem creavit, sacrosanctos esse,

    Liv. 3, 55, 6 sq.; cf.:

    sacrosanctum dicitur, quod jurejurando interposito est institutum, si quis id violasset, ut morte poenas penderet. Cujus generis sunt tribuni plebis aedilesque ejusdem ordinis,

    Fest. p. 318 Müll.:

    sacrosanctum esse nihil potest, nisi quod populus plebesve sanxisset: deinde sanctiones sacrandae sunt genere ipso aut obtestatione legis aut poenā, cum caput ejus, qui contra fecerit, consecratur,

    Cic. Balb. 14, 33:

    agi deinde de concordiā coeptum concessumque in condiciones, ut plebi sui magistratus essent sacrosancti,

    Liv. 2, 33;

    so of the tribunes of the people,

    id. 3, 19; 9, 9 (opp. profani); Plin. 7, 44, 45, § 143; cf.: sacrosancta potestas (tribunorum, plur.), Liv. 4, 3; 29, 20 fin.:

    accusator, velut sacrosanctus erat,

    Tac. A. 4, 36 fin.: SI QVID SACROSANCTVM EST, an old formula ap. Cic. Balb. 14, 33:

    in vastatione omnium tuas possessiones sacrosanctas futuras putas?

    id. Cat. 2, 8, 18:

    colonos etiam maritimos, qui sacrosanctam vacationem dicebantur habere, dare milites cogebant,

    Liv. 37, 38 Drak.:

    Oedipodis ossa, honore arae decorata, quasi sacrosancta,

    Val. Max. 5, 3 fin.
    II.
    Transf., in gen., most holy, most sacred, venerable (post-Aug.;

    freq. in the Christian writers): cujus (Rufi) mihi memoria sacrosancta est,

    Plin. Ep. 7, 11, 3; so,

    imago tua,

    App. M. 5, p. 164, 37:

    ista civitas (Roma),

    id. ib. 11, p. 270:

    contemplatio conspectus tui (sc. episcopi),

    Sid. Ep. 9, 10:

    de sacrosanctis ecclesiis,

    Cod. Just. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sacrosanctus

  • 19 supersum

    sŭper-sum, fui, esse (old collat. form of the pres. superescit, Enn. and Att. ap. Fest. p. 302 Müll.;

    per tmesin: jamque adeo super unus eram,

    Verg. A. 2, 567:

    nihil erat super,

    Nep. Alcib. 8, 1), v. n.
    I.
    To be over and above, either as a remainder or as a superfluity (class. and very freq.; cf. supero, B. 3.).
    A.
    As a remainder, to be left, to remain, to exist still.
    1.
    In gen.: dum quidem unus homo Romanus toga superescit, Enn. ap. Fest. p. 302 Müll. (Ann. v. 486 Vahl.): inde sibi memorat, unum superesse laborem, id. ap. Gell. 1, 22, 16 (Ann. v. 159 ib.):

    duae partes, quae mihi supersunt illustrandae orationis, etc.,

    Cic. de Or. 3, 24, 91:

    ut nulli supersint de inimicis,

    id. Marcell. 7, 21: omnes qui supersint de Hirtii exercitu, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 5:

    quid superest de corporibus,

    Juv. 3, 259; 1, 35:

    ex eo proelio circiter milia hominum CXXX. superfuerunt,

    Caes. B. G. 1, 26:

    perexigua pars illius exercitūs superest,

    id. B. C. 3, 87:

    quod Morini Menapiique supererant,

    id. B. G. 3, 28:

    cum hostes vestri tantum civium superfuturum putassent, quantum, etc.,

    Cic. Cat. 3, 10, 25:

    quantum satietati superfuit,

    id. Verr. 1, 4, 13; cf.:

    quantum ipsi superesse potest,

    id. Rep. 1, 4, 8:

    biduum supererat,

    Caes. B. G. 1, 23:

    non multum ad solis occasum temporis supererat,

    id. B. C. 3, 51:

    non multum aestatis superesset,

    id. B. G. 5, 22:

    fessis tantum superesse maris,

    Verg. A. 5, 616:

    spatia si plura supersint,

    id. ib. 5, 325:

    deos Ambraciensibus non superesse,

    Liv. 38, 43:

    nemo superesse quemquam praeter eos credebat,

    id. 5, 39:

    quod superest, scribe quaeso quam accuratissime, quid placeat,

    as for the rest, as to what remains, Cic. Att. 9, 19, 3; Verg. A. 5, 691:

    quod superfuit,

    Phaedr. 2, epil. 6:

    nunc mihi cur cantent, superest Dicere,

    it still remains to tell, Ov. F. 3, 675:

    superest tercentum messes videre,

    id. M. 14, 145; Lact. 1, 6, 6.—With ut and subj., Plin. Ep. 1, 1, 2; Lact. 1, 23, 1.—
    2.
    In partic., to live after, outlive, to be still alive, to survive (rare):

    sicut tuum vis unicum gnatum tuae Superesse vitae sospitem et superstitem,

    Plaut. As. 1, 1, 2: neque deesse neque superesse rei publicae volo, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 5:

    Lucumo superfuit patri,

    Liv. 1, 34:

    fugae,

    id. 28, 28:

    ne superesset tanto exercitui suum nomen secuto,

    id. 27, 49:

    dolori,

    Ov. M. 11, 703:

    cum superessent adhuc qui spectaverant, etc.,

    Suet. Claud. 21.—
    B.
    To be in abundance, to abound (syn. abundo):

    cui tanta erat res et supererat,

    Ter. Phorm. 1, 2, 19:

    tibi, quia superest, dolet,

    id. ib. 1, 3, 10:

    vereor ne jam superesse mihi verba putes, quae dixeram defutura,

    Cic. Fam. 13, 63, 2:

    adeo supererunt animi ad sustinendam invidiam,

    Liv. 2, 27, 12:

    tantum illi ingenii superfuit,

    Suet. Tit. 1.— Poet.: modo vita supersit, if life be long enough, suffice, Verg. G. 3, 10:

    ne blando nequeant superesse labori,

    i. e. to be sufficient for, equal to, id. ib. 3, 127; so,

    Veneri,

    Col. 4, 27, 8.—
    2.
    In a bad sense, to be in excess, to be superabundant or superfluous:

    ut vis ejus rei, quam definias, sic exprimatur, ut neque absit quicquam neque supersit,

    Cic. de Or. 2, 25, 108; cf. Varr. ap. Gell. 1, 22, 5 and 6.—
    II.
    For adesse, to be present, to serve by being present, to assist: si superesset (opp. sin deesset), Aug. ap. Suet. Aug. 56.—Esp., to serve as an advocate:

    falsa atque aliena verbi significatio, quod dicitur, hic illi superest, cum dicendum est, advocatum esse, etc.,

    Gell. 1, 22, 1.—
    III.
    To be over or beyond, to be prominent, project, Val. Fl. 6, 760.

    Lewis & Short latin dictionary > supersum

  • 20 supertego

    sŭper-tĕgo, xi, ctum, 3, v. a., to cover above, cover over:

    candidaque ossa super nigra favilla tegit (per tmesin),

    Tib. 3, 2, 10:

    vasa congestu culmorum et frondium,

    Col. 9, 14, 14:

    aliquid testa,

    Pall. Mart. 9, 3:

    me tunicā,

    App. M. 11, p. 263, 34:

    plures frondibus,

    Just. 43, 4, 6; Veg. Mil. 2, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > supertego

См. также в других словарях:

  • ARGILETUM — locus Romae iuxta Palatium, ubi tabernae opificum erant, praesertimque Bibliopolarum. Martial. l. 1. Epigr. 4. v. 1. Argelitanas mavis habitare tabernas. Idem l. 1. Epigr. 118. v. 9. per tmesin. Argi nempe soles subire letum. Et l. 2. Epigr. 17.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»